Humor van een iets oudere
Er is niets aan de hand en ik voel me nog fris,
want ik ben zo gezond als maar mogelijk is.
’t Is alleen da ‘k wat jicht in de knieen krijg
en het praten gaat soms met wat piepend gehijg
En m’n pols wordt wat zwak en wat dikker mijn bloed.
Maar ik ben voor mijn leeftijd nog vreselijk goed!
Die steunzolen onder mijn voeten, dat gaat
anders zou ik niet best kunnen lopen op straat.
De slaap wordt me soms nachten lang niet gegund
maar ik merk dat je ook wel eens zonder kunt.
Mijn geheugen wordt minder, soms duizelt mijn hoofd,
maar dat valt niet zo op en geen mens die het gelooft
Denk dus niet dat ik daarover in de zorgen zit,
want ik ben voor mijn leeftijd nog werkelijk fit!
Ze zeggen wel dat je de oude dag
als de goeden leeftijd beschouwen mag.
Maar daar twijfel ik af en toe wel aan
als ik ’s avonds wat moe naar bed ben gegaan.
Met m’n oren in de la, m’n tanden in een glas
en m’n ogen op tafel als ik uitgelezen was.
Voordat ik in slaap val bedenk ik me dan:
Zit er nog niet was los wat ik afleggen kan?
Terwijl het met mij toch zo slecht niet zit,
want ik ben voor mijn leeftijd nog redelijk fit!
Elke morgen weer stof ik mijn hersens af
en ben ik blij met de dag die het lot mij weer gaf.
Ik ontbijt dan met zorg, als de thee is gezet
en als het wat regent kruip ik weer in bed.
Ik geloof dat daar toch wel iets heilzaams in zit
want ik ben voor mijn leeftijd toch tamelijk fit.
Wat is van dit alle tot slot het moraal,
die te lezen valt uit dit goedmoedig verhaal:
Voor elk die het ouder-zijn glimlachend draagt,
Als een ander je weer eens “Hoe maak je het?” vraagt,
is het beter te zeggen dat het best met je gaat,
dan die lui te vertellen hoe het echt met je staat
